Van Walvisbaai naar Solitaire en Sesriem

We genieten nog even van een stukje asfalt, daarna een paar dagen alleen maar 'gravel roads'. We reizen naar Solitaire via de Kuiseb en Gaub pas, wat een mooi landschap, ondanks de grote droogte zien wij onderweg Springbok, Zebra (Hartman) en Oryx. Daarna passeren wij de Steenbokskeerkring. Het is heet als wij s'middags bij Solitaire aankomen. De campsite is gesloten, dus boeken wij een kamer bij de lodge. Het zwembad is heerlijk koel. De verdere middag rijden bussen vol met toeristen langs om appeltaart te komen eten. Wij nemen de volgende dag ook appeltaart mee. Dit is het recept van Moose, deze is in 2014 overleden( voor de kenners ) maar zijn recept leeft voort. De volgende ochtend na het ontbijt weer op pad, op naar Sesriem, daar gaan wij de zandduinen bekijken. Wij komen in de ochtend al aan en hebben voor 1 nacht een plaatsje kunnen boeken voor de campsite binnen de 'gate'. Het voordeel is dat je tot 20.00 s'avonds in het park mag blijven en s'ochtends al om 05.30 uur het park in mag rijden om de zonsopkomst te aanschouwen. Dat doen wij ook en om 05.30 ( tent al ingepakt ) rijden wij de 45 km naar duin 45. Het wordt al licht, maar wij zijn op tijd. Fred klimt omhoog en maakt daar foto's en ik vanaf de grond. Terug bij de campsite een ontbijtje. De vorige middag bij aankomst zijn wij naar Sossusvlei gereden tot aan het shuttle punt, uiteindelijk hebben wij het niet gedaan om 4x4 te rijden door het zand voor 3km. Eerst naar Sossusvlei, de gids verteld dat het er al sinds 2011 niet geregend heeft. Daarna zette hij ons af bij de route naar Deadvlei: 2 km ploeteren door rode zand duinen maar dan heb je een magnifiek gezicht op Deadvlei. Desolaat landschap. Doods, met dode bomen in een dal. Wij zijn nog een stuk een duin opgegaan, maar hoe hoger wij kwamen hoe harder het ging waaien.